اسید سولفوریک و ملاحظات محیط زیستی

گوگرد در منابع نفت و گاز به صورت هیدروژن سولفید یا ترکیبات آلی گوگرددار وجود دارد. به این ترتیب با احتراق سوخت‌های فسیلی گوگرد دی‌اکسید تشکیل می‌شود که با حل شدن در آب موجود در جو، باران‌های اسیدی ایجاد می‌کند. گوگرد دی‌اکسید در حتی در مقادیر کم نیز عوارض تنفسی ایجاد می‌کند. این گاز در حضور بخار آب موجود در هوا و اکسیژن، اسید سولفوریک  رقیق می‌سازد که می‌تواند همراه با باران بر خاک‌های سطحی بباردکه به این ترتیب سبب افزایش اسیدیته‌ی خاک و آب خواهد شد. خاک‌های اسیدی ممکن است به نوبه‌ی خود اثز شدیدی بر سازگاری گیاهان و حیوانات داشته باشد. باید دانست که باران اسیدی همچنین می تواند سبب تخریب بناهای ساخته شده از سنگ مرمر شود.

تولید اسید سولفوریک به طور تنگاتنگی با میزان تولید گوگرد دی‌اکسید تناسب دارد. از این رو کارشناسان و مهندسان صنایع می‌کوشند تا بخش مهمی از گوگرد و گوگرد دی‌اکسید مورد نیاز صنایع(به جای منابع طبیعی) از محل دورریزها و محصولات جانبی صنایعی تامین شود که دارای مقادیر زیاد و غیر قابل مصرف از دورریزها و گازهای خروجی هستند. این بدان معنی است که هر گونه تغییر در فرآیند تولید و نیز تامین خوراک صنایع شیمیایی نیازمند درک عواقب زیست محیطی این تغییرات است. به عنوان مثال می توان از اسید سولفوریک نام برد که امروزه برای تولید آن، به جای استفاده از گوگرد معدنی، از گوگرد حاصل از گاز طبیعی استفاده می‌کنند. این حرکت مبین تلاش بشر به سلامتی خود و رعایت ملاحظات زیست محیطی در چند دهه اخیر است. به همین سبب است که امروزه سهم زندگی بشری در تولید آلاینده‌های گوگردی به کمتر از ۱۰ درصد، نسبت به گذشته رسیده است.



دیدگاهتان را بنویسید